Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
In de natuur spelen spekkevers (Dermestidae) een belangrijke rol in ecosystemen door te helpen bij het opruimen van kadavers. In magazijnen en woonkamers behoren insecten echter tot de meest gevreesde materiaal- en opslagplagen. Huisdierenvoer of voer niet ontgrendeld, of zwerfvuil te lang binnen laten, is een aantrekkelijke voedselbron voor larven van de larven van de kever.
Gebeuren
Wereldwijd komen bijna 900 soorten spekkevers (Dermestidae) voor, waarvan ongeveer 70 in Duitsland. De bekendste en meest voorkomende vertegenwoordiger van de familie is de gewone spekkever (Dermestes lardarius), die oorspronkelijk uit Europa komt. De toenemende mobiliteit van mensen en de uitwisseling van goederen in de loop van de globalisering zorgen echter voor een verdere verspreiding, zodat de kever tegenwoordig op bijna elk continent te vinden is.
Kijk
De gewone spekkever doorloopt verschillende stadia in zijn ontwikkeling. Van het ei tot de volwassen kever hebben de insecten daardoor een heel ander uiterlijk. Maar ook voor de leek zijn ze gemakkelijk te herkennen, omdat ze karakteristieke kenmerken hebben.
volwassen kevers
De gewone spekkever is goed te onderscheiden van andere keversoorten. Hoewel het ongedierte niet bijzonder groot is, heeft het een onmiskenbaar uiterlijk. Terwijl de kop, het halsschild en de onderste dekschilden zwart gekleurd zijn, is er een opvallende lichtere horizontale streep op de bovenste dekschilden.
- Lengte: bijna 1 cm
- Vorm: langwerpig ovaal
- voorste dekschilden: geelachtig tot lichtbruin behaard
- met 3 zwarte vlekken op elke dekschilden
- achter elytra: zwart
- Antennes: Duidelijk gescheiden, driedelige club als eindlid
Stefanlindmark, Dermestes lardarius, gewas van Plantopedia, CC BY-SA 3.0
eieren
Dermestes lardarius-eieren zijn klein en glanzend wit van kleur. Het vrouwtje legt haar eieren niet allemaal bij elkaar, maar meestal in clusters van ongeveer een dozijn bij een geschikte voedselbron.
- Lengte: 2 mm
- Diameter: 0.3mm
larve
In tegenstelling tot de volwassen kevers schrikken de larven van de spekkever terug voor het licht en trekken ze zich het liefst terug op donkere plekken. In dit ontwikkelingsstadium moeten ze veel eten om snel te groeien. Omdat de huid van keverlarven er niet mee groeit, verliezen ze hun huid meerdere keren. De larve is ook gemakkelijk te herkennen aan zijn uiterlijk:
- Lengte: 5 tot 15 mm
- Vorm: langwerpig-ovaal
- lang bruin haar
- geclusterd
- lijken op harige rupsen
- twee sterke haken aan voorlaatste ledemaat
- drie paar poten op het voorlichaam
nimfen
Na meerdere keren vervellen neemt de larve een andere vorm aan. Ze wordt een nimf die al een beetje op de spekkever lijkt. Afhankelijk van de temperatuur hebben ze één tot enkele maanden nodig om zich tot volwassen insecten te ontwikkelen. De nimfen worden zelden gezien omdat ze diep in hun schuilplaats graven.
- Lengte: 7 tot 10 mm
- ivoor en zachte huid
- Vorm: langwerpig
- korte, fijne haren
levenswijze
In de natuur overwintert de gewone spekkever meestal in het popstadium. Als de temperaturen in april boven de 16 graden komen, komen de insecten uit en zwermen ze uit. Hun vermogen om te vliegen is goed ontwikkeld. Ze kunnen ook lange afstanden afleggen op zoek naar een partner. Na de bevruchting legt het vrouwtje 100 tot 200 eieren op een geschikte voedselbron. Als het warm genoeg is, duurt het maar tien dagen voordat een larve uit een ei komt. De volwassen larven van Dermestes lardarius graven in beschermde substraten om te verpoppen. Dit bevat:
- hout
- karton
- papier
- piepschuim
- Mortier
Trouwens: De poppen zijn relatief tolerant ten opzichte van droogte en kou. Zelfs bij min zeven graden Celsius overleven ze ongeveer twee maanden.
Levensverwachting
Onder optimale omstandigheden (25 graden en 65% relatieve vochtigheid) is de ontwikkelingstijd van de larven slechts ongeveer zeven weken. Hier in Duitsland leeft er meestal maar één generatie per jaar in het wild. In het appartement of in een warme berging kunnen zich meerdere generaties per jaar ontwikkelen. Gewone spekkevers hebben een levensverwachting van maximaal 300 dagen bij kamertemperatuur. Als de temperatuur gedurende een lange periode stijgt of daalt, sterven de kevers al na enkele weken.
voeding
Terwijl volwassen spekkevers zich uitsluitend voeden met stuifmeel en nectar, hebben hun larven dierlijke voedselbronnen nodig voor ontwikkeling. In de natuur zijn spekkeverlarven voornamelijk aaseters. Ze nemen daarmee een belangrijke taak op zich in de natuurlijke afvalverwerking. Ze eten in rap tempo kadavers met huid en haar tot op het bot bloot.
gailhampshire uit Cradley, Malvern, U.K., Larder of Bacon Beetles. Demestes lardarius - Flickr - gailhampshire, gewas van Plantopedia, CC BY 2.0
schadelijk effect
In de menselijke omgeving wordt de kever gevreesd als een materiële en hygiënische plaag. Als de insecten massaal verschijnen, kan de schade die wordt veroorzaakt door het voeren in magazijnen, musea, supermarkten en particuliere huishoudens zeer hoog zijn. Bijten of schrapen van een product of voedsel met de monddelen is vaak voldoende om het ongeschikt te maken voor consumptie, gebruik of verkoop. De voorkeursmaterialen die spekkeverlarven eten, zijn onder meer:
- Vlees en vleesproducten (zoals worst, spek en ham)
- diereneten
- harde kaas
- gedroogde vis
- eiernoedels
- leer
- knuffels
- insecten collecties
Omdat de kevers ook keratine kunnen verteren, kunnen ze zich ook voeden met veren, bont of zelfs wollen textiel. Daarnaast zijn plantaardige producten zoals chocolade of cacaobonen populair vanwege hun hoge vetgehalte.
gevaar voor mensen
Gewone spekkevers brengen geen gevaarlijke ziekten over, dus vormen ze geen directe bedreiging voor de mens. Gevoelige mensen moeten echter voorzichtig zijn, omdat uitwerpselen van insecten allergieën kunnen veroorzaken of maag-darmklachten kunnen veroorzaken. Bovendien kunnen de larven bij gevaar giftige pijlharen op hun buik schieten en zo irritatie van huid en luchtwegen veroorzaken. De gewone spekkever kan de menselijke huid niet steken of verwonden met een beet. Ook hoeft niemand bang te zijn voor een beet van een larve.
besmetting detecteren
Gewone spekkevers zijn voornamelijk nachtdieren, maar ze oriënteren zich op het licht en kunnen zo ook in huis komen. In de meeste gevallen worden eieren of larven echter via besmet diervoeder of voedsel binnengebracht. Als de besmetting ernstig is, kunnen de larven niet alleen schade aanrichten aan materialen van dierlijke oorsprong. Als er een tekort aan veevoer is, houden de plagen ook van boeken of houten planken. De schade door bijten of schrapen met de monddelen is vergelijkbaar met die van motten. Draadachtige uitwerpselen duiden ook op de schuwe kever. De eitjes zijn vrij klein en daardoor niet makkelijk te herkennen. Deze worden echter altijd in de buurt van een voedselbron geplaatst.
feromonenval
Als u vermoedt dat de spekkever zich in uw huis heeft genesteld, kunt u het beste een speciale val voor het insect aanschaffen. Dit is een met lijm beklede doos of karton, die voorzien is van soortspecifieke boodschappers (feromonen). Deze feromonen worden normaal gesproken vrijgegeven door de reproductieve vrouwtjes om de mannelijke Dermestes lardarius aan te trekken. De beestjes vliegen naar de val en blijven dan aan de lijm plakken.
Een feromoonval is alleen geschikt voor het opsporen van een spekkeverplaag. Volledige controle met zo'n val is niet mogelijk, want als een kever zich van tevoren al heeft voortgeplant, is de val niet erg effectief. Larven en vrouwtjes reageren helemaal niet op feromoonvallen.