Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Wanneer het pompoenseizoen nadert, kunnen hobbytuiniers nauwelijks wachten op de oogst van de indrukwekkende vruchten. De Hokkaido-pompoen is een van de oudste gecultiveerde planten en tegelijkertijd de meest populaire pompoen. Zowel in de teelt als bij het oogsten zijn het zeer dankbare en ongecompliceerde planten. Met hun licht nootachtige, kastanjeachtige smaak en het sappige, vezelarme vruchtvlees zijn heerlijke soepen, desserts en groentevarianten een succes. De pompoenpitten, gedroogd of geroosterd, geven veel gerechten de nodige bite.
Beste oogsttijd
Beste oogsttijd voor de Hokkaido-pompoen
Al in augustus flitsen de mollige oranjekleurige vruchten door het weelderige groene blad. Toch begint de oogsttijd meestal pas in september en loopt door tot in oktober. Als er geen vorst is, kan de oogst doorgaan tot in november. Wanneer je precies kunt oogsten, hangt af van het moment van zaaien en de heersende weersomstandigheden. Afhankelijk van het weer kunnen deze pompoenen soms al in augustus oogstrijp zijn. Een pompoenplant produceert altijd meerdere vruchten die anders rijpen.
De Hokkaido-pompoenen, die tot de winterpompoenen behoren, moeten altijd worden geoogst als ze volledig rijp zijn. Ze kunnen alleen onrijp geoogst worden als het rond de oogstperiode erg nat en koud is. Op een lichte, droge en warme plaats, met temperaturen rond de 20 graden, zullen de vruchten binnen 2-3 weken rijpen.
De smaak en het aroma van deze vruchten zijn echter niet zo uitgesproken. Frequente of langdurige regenval enige tijd voor de oogst kan ervoor zorgen dat het fruit op de grond snel gaat rotten en bederven. Om dit te voorkomen, helpt het om ze op houten planken of een dikke laag stro te leggen.
Tip: Als je bij deze planten let op goede en minder goede plantenburen kan dit zeker gunstig zijn voor de opbrengst. Plant de Hokkaido-pompoen dus niet samen met andere pompoensoorten, terwijl een directe omgeving van mais of snijbonen wel aan te raden is.
oogst
Herken rijp fruit
Er zijn duidelijke tekenen dat een Hokkaido-pompoen volgroeid is. De bekendste is de zogenaamde knock-test. Als je met je vingerbotten licht op de schil tikt en je hoort een dof, hol geluid, dan is de pompoen rijp en kan hij geoogst worden. Een andere indicatie van volledige rijpheid is een droge, bruinachtige, houtachtige stengel. Niet te vergeten de intens oranje kleur van het fruit en een harde schil. Als ze, ondanks alle voorzichtigheid, toch gaan vriezen, zijn ze niet meer geschikt voor consumptie en moeten ze worden weggegooid.
Oogst Hokkaido-pompoen op de juiste manier
Afhankelijk van het doel waarvoor de pompoenplanten na de oogst worden gebruikt, moeten ze ook worden geoogst. Vruchten die bedoeld zijn om langer te worden bewaard, moeten altijd worden geoogst met de stengel of een stengel van enkele centimeters lang. Dit mag indien mogelijk niet worden verwond. Als je het verwijdert, duurt het meestal niet lang voordat de pompoen is gaan rotten. Bij pompoenen die tijdig moeten worden gegeten of verwerkt, is de steel niet relevant en kan deze worden verwijderd.
- Laat volledig rijpe vruchten nooit langer op het bed of op de plant liggen dan nodig is
- altijd snel oogsten
- anders kan het leiden tot muizenbeten
- of de Hokkaido-pompoen begint te rotten
- op de dag van de oogst moet het zo droog mogelijk zijn
- Snijd met een scherp mes de pompoen ongeveer 1 cm boven de basis van de stengel af
- hoe langer de steelaanhechting aan het fruit, hoe beter de houdbaarheid
- verwond of beschadig de pompoen niet tijdens het oogsten
- vermijd ook drukpunten
- beschadigd fruit is niet geschikt voor langdurige opslag
- gedroogde bloemhoofdjes kunnen op de pompoen blijven zitten
Tip: Hoe intenser de kleur van een Hokkaido-pompoen, hoe meer uitgesproken de smaak en het aroma en hoe meer vitamines het bevat. In tegenstelling tot veel andere pompoensoorten kan de Hokkaido met de schil gegeten of verwerkt worden.
Droge pompoenpitten
In de regel hoeft geen van deze pompoenen weggegooid te worden, want zelfs de zaden zijn geschikt voor consumptie. Ze kunnen worden gedroogd, geroosterd of gezouten, een speciaal tintje geven aan salades, muesli en andere gerechten of dienen als kleine snack en bakingrediënt. Net als de pulp hebben ze ook een nootachtig aroma en bevatten ze ook veel waardevolle ingrediënten.
Na het halveren van de pompoen kunnen de zaden en het klokhuis relatief eenvoudig met een lepel worden verwijderd. Verwijder vervolgens de klevende resten van het vruchtvlees en spoel de zaden af onder stromend water, bij voorkeur in een zeef. Vervolgens spreid je ze uit op een theedoek of een andere absorberende doek en wrijf je ze zachtjes om eventueel nog vastzittende vleesvezels te verwijderen.
Nu kunnen ze in de oven worden gedroogd. Verwarm hiervoor de oven voor op 180-200 graden en verdeel de pompoenpitten over een met bakpapier beklede bakplaat. Voor een optimale droging moet er voldoende ruimte tussen de kernen zijn zodat ze elkaar niet raken.
Zet nu de bakplaat met het klokhuis ongeveer 20 minuten in de oven om te drogen en draai het klokhuis halverwege om. Na het bakken uit de oven halen en laten afkoelen. Als de pompoenpitten zijn afgekoeld, kun je ze gemakkelijk met je vingers openbreken en op dezelfde manier als zonnebloempitten uit de schil of peul halen. De gedroogde korrels kunnen vervolgens in een afsluitbare container op een koele en droge plaats worden bewaard en naar behoefte worden gebruikt.
opslag
Bewaren/Opslag
Hokkaido-pompoenen kunnen over het algemeen enkele maanden worden bewaard. Een bewaartermijn van meer dan drie maanden gaat meestal ten koste van de kwaliteit.
- Exemplaren die moeten worden bewaard, mogen geen schade vertonen
- ze moeten volledig intact zijn
- de steel moet ook op het fruit zitten en onbeschadigd zijn
- bewaar alleen volledig rijp fruit
- De opslagruimte of opslagplaats moet goed geventileerd en droog zijn
- Temperaturen tussen de 10 en 14 graden zijn ideaal
- hangende opslag in een net aanbevolen
Als hangende opslag niet mogelijk is, kun je de Hokkaido-pompoen ook opbergen in houten trappen of op houten pallets. Net als bij het drogen van de pitten, moeten de vruchten zelf niet op elkaar worden gestapeld, maar altijd naast elkaar worden bewaard om kneuzingen en rotting te voorkomen.