Malves zijn typische zomerplanten. Ze houden van de zon. In het warme seizoen toveren ze met hun bloemen elke tuin om tot een klein, kleurrijk paradijs. Van de ongeveer 30 soorten waarin de kaasjeskruidfamilie of het Malva-geslacht inmiddels kan worden onderverdeeld, zijn er enkele die ook heel goed overweg kunnen met de winter. Ze zijn winterhard met beperkingen. Ze hebben echter nog een beetje bescherming nodig tegen de kou
Zijn kaasjeskruid winterhard?
Mallows zijn een sieraad voor elke tuin. In de zomermaanden betoveren ze met hun grote, kleurrijke bloemen. In principe moeten ze een vrij zonnige tot halfschaduwrijke standplaats hebben. Het moet ook worden beschermd tegen wind en regen. Tegen deze achtergrond is het enigszins verrassend dat sommige variëteiten van dit plantengeslacht ook winterhard kunnen zijn. In principe is het echter waarschijnlijk beter om te zeggen dat ze wintervast zijn. Zonder enige bescherming zouden de meesten ijs en sneeuw niet overleven. De planten kunnen immers tijdens het koude seizoen buiten blijven staan en hoeven niet apart overwinterd te worden. En ook de kosten van de beschermende maatregelen worden binnen zeer nauwe grenzen gehouden.
merk op: Over het algemeen zijn alleen meerjarige kaasjeskruidsoorten winterhard. Logischerwijs werkt overwinteren niet bij eenjarigen die elk jaar gezaaid moeten worden.
Twee zeer populaire kaasjeskruidplanten die vaak in onze tuinen te vinden zijn, zijn ook niet winterhard. Dit zijn de kop kaasjeskruid en de musk kaasjeskruid. Beide hebben geen kans in de winter. Ze kunnen daarom het beste in een emmer worden gekweekt en tijdens het koude seizoen in een koele maar vorstvrije ruimte worden overwinterd.
Winterharde kaasjeskruid
Van de enkele duizenden soorten en ondersoorten van kaasjeskruid die wereldwijd voorkomen, hebben er ongeveer 30 zich gevestigd als sierplanten in onze tuinen. Onder hen zijn er daarentegen die min of meer goed tegen de winter kunnen. Er kunnen echter slechts vijf kaasjeskruidplanten als definitief winterhard of wintervast worden aangemerkt. Dit zijn:
boom kaasjeskruid
De boommalve (bot. Malva arborea) wordt tot 1,5 meter hoog en scoort vooral goed met zijn roze bloemen. De bloeiperiode is meestal in de maanden juli, augustus en september. De plant heeft absoluut een zonnige, beschutte standplaats en zeer goed doorlatende grond nodig. Als aan deze voorwaarden wordt voldaan, kan hij zonder problemen in de winter in de tuingrond blijven staan. Als kuipplant is hij overigens niet echt geschikt.
bos kaasjeskruid
In de zomer trekken de roze bloemen van de bushmallow vooral bijen aan, die er veel plezier in hebben. De bloeiperiode loopt van juli tot september. Bushmallows zijn buitengewoon weelderige en uitgestrekte planten die tot 1,5 meter hoog kunnen worden. Hij heeft absoluut een zonnige standplaats en zeer voedselrijke grond nodig. Het kan in de winter gemakkelijk temperaturen tot min 20 graden Celsius aan.
bloem kaasjeskruid
Dit type van het geslacht Malva is op zijn beurt onderverdeeld in verschillende ondersoorten. Niet al deze malves zijn echt winterhard. Bij het kopen is het daarom raadzaam om er op te letten of de plant apart overwinterd moet worden. Het vaak gevonden achtervoegsel "zimmerahorn" is hier een duidelijke indicatie van. De bloemmalve (bot. Abutilon) staat het liefst op een lichte standplaats en vormt rode klokvormige bloemen. Hij kan tot 2,5 meter hoog worden en bloeit meestal van juli tot november.
Bloeiende kaasjeskruid, Abutilon
stokroos
De stokroos, ook wel stokroos genoemd, (bot. Alcea rosea) is een van die malves die vaak met een heel andere naam worden aangeduid. Het wordt ook vaak stokroos genoemd. De reden is dat het uiterlijk en de groei eigenlijk een beetje doen denken aan een roos op een stokje. Hij bloeit meestal roze van juli tot september en kan tot twee meter hoog worden. Het geeft de voorkeur aan een zeer zonnige, windbeschermde standplaats. Omdat de planten gemakkelijk kunnen breken, hebben ze absoluut een steun nodig.
Stokroos, Alcea rosea
wilde kaasjeskruid
Wilde kaasjeskruid (bot. Malva sylvestris) is een van de oudste gecultiveerde planten. Hij bereikt een hoogte van ongeveer 1,25 meter en vormt roze-violette bloemen. De plant bloeit doorgaans van mei tot september. De wilde kaasjeskruid heeft ook een zonnige standplaats nodig die zo beschut mogelijk is tegen de wind. Deze in principe winterharde kaasjeskruidsoort krijgt ook vaak de ene of de andere triviale naam. Dit zijn bijvoorbeeld sprinkhanen, kattenkaas of pisbloem.
merk op: Sommige soorten kaasjeskruid zijn in de handel verkrijgbaar als tweejarige sierheesters. Hun levensduur is echter meestal aanzienlijk langer dan de gespecificeerde twee jaar.
beschermende maatregelen
Bovenstaande kaasjeskruidplanten zijn in principe allemaal winterhard of wintervast. Met uitzondering van de bushmallow, mogelijk, hebben ze nog bepaalde beschermende maatregelen nodig om het koude seizoen echt zonder problemen door te komen. Dit geldt vooral wanneer de winter bijzonder lang of bijzonder ijzig is. Bescherming tegen de kou is onder deze omstandigheden essentieel. De kaasjeskruidplanten moeten vanaf begin november worden afgedekt. Je kunt de hele struik bedekken of je volledig concentreren op het wortelgebied. De volgende materialen zijn geschikt om te bekleden:
- stromat
- tuin tegels
- dennentakken
- algemeen kreupelhout
- los stro
- bladeren
- humus
Het materiaal wordt losjes gelegd zodat de plant volledig bedekt is. Een prettig en zeer ecologisch neveneffect van deze maatregel is overigens dat er een uitstekend leefgebied ontstaat, waarin bijvoorbeeld egels heerlijk kunnen overwinteren.
snoeien
Over de vraag of kaasjeskruid voor de winter gesnoeid moet worden, verschillen de meningen. Een stevige snoei kan de plant zeker versterken. De snede moet dan echter zo ver mogelijk van de eerste sneeuw of de eerste vorstperiode worden gemaakt, zodat de plant voldoende tijd heeft om te herstellen. Hiervoor wordt september aanbevolen, nadat de bloeifase voorbij is. Ook als er gesnoeid is, zijn beschermende maatregelen nodig.