Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De groep vetplanten omvat honderden plantenfamilies met hun soort, waarvan de doornarmige cactussen waarschijnlijk de bekendste zijn. Daarnaast zijn er ook vetplanten, ijsplantplanten, posteleinplanten en andere families. Wat ze gemeen hebben, is het vermogen om water op te slaan in hun organen en zo lange periodes van droogte te overleven. Veel vetplanten komen uit subtropische gebieden, sommige zijn winterhard en winterhard door aanpassing of veredeling. De mooiste soorten stellen we je hier voor.
Winterharde vetplanten
Wat zijn winterharde vetplanten?
Vetplanten zijn er in vele vormen en kleuren, de term combineert immers plantenfamilies en soorten die soms heel verschillend en niet nauw verwant zijn. De meeste zijn niet winterhard en overwinteren het beste in een koud huis, d.w.z. H. vorstvrij, maar helder en koud. Tijdens de zomermaanden voelen deze exemplaren zich zeer comfortabel op een zonnige plek in de tuin of op het balkon. Winterharde vetplanten hebben daarentegen een zekere mate van veerkracht ontwikkeld tegen kou en vorst. Ze zijn soms bestand tegen temperaturen ver onder het vriespunt en kunnen daardoor probleemloos buiten overwinteren.
Waarom zijn sommige vetplanten winterhard?
Een bijzonder kenmerk van hun stofwisseling maakt de winterharde vetplanten ongevoelig voor vorst en winterkou. Om dit in gang te zetten mag je dit doen van begin september tot begin maart niet water geven (En als ze buiten staan, laat ze dan ook geen water sprenkelen). Hierdoor begint de plant eventueel restwater om te zetten in suiker. Dit vermindert het watergehalte in de plantencellen, wat op zijn beurt de winterhardheid verbetert: water bevriest uiteindelijk bij vorst en vernietigt de plantencellen. Maar als er niets meer over is, kan zelfs de sterkste vorst de plant niet langer schaden.
bescherming
Bescherm winterharde vetplanten tegen vocht
Om dezelfde reden moeten de winterharde vetplanten worden beschermd tegen vocht, wat vaak een moeilijke taak is in een Duitse winter: omdat de koude maanden in dit land vaak nat zijn in plaats van wit. Zorg er dus voor dat je dit van tevoren regelt
- een goed doorlatende grond
- windbeschermde helling op het zuiden voor vetplanten
- een goed gedraineerd substraat en goede drainage voor in pot gekweekte vetplanten
- bescherming tegen vocht met grind, puimsteen of iets dergelijks
- een regenhoes
Als de drainage goed werkt, overleven de planten droge vorst goed. Dit geldt met name voor veel woestijnbewoners, die toch al vaak gewend zijn aan extreme temperatuurschommelingen. Zelfs sneeuw kan meestal geen kwaad, maar dient in plaats daarvan als een soort thermische deken. Afhankelijk van de hoeveelheid sneeuw kan het echter een probleem worden wanneer de lente door de stijgende waterdruk smelt: hier moet u de sneeuw verwijderen voordat deze ontdooit om wateroverlast naar voorkomen.
De 5 mooiste soorten voor rotstuinen en balkons
Winterharde IJsplant / Vorstbloem (Delosperma)
De meeste ijsplanten zijn niet winterhard, ze komen immers uit de warme streken van Zuid-Afrika en andere Afrikaanse landen. Maar sommige laagblijvende soorten zijn voldoende winterhard om ze bijvoorbeeld buiten in de rotstuin te overwinteren. Hooggroeiende ijsplanten zijn over het algemeen niet winterhard. Varianten die bijzonder robuust zijn en prachtig bloeien in de zomer zijn bijvoorbeeld:
- 'Red Fire': winterhard tot circa min 20 °C zonder regenbescherming
- 'Indian Summer': winterhard zonder regenbescherming tot ca. min 16 tot min 20 °C
- 'Fire Spinner': winterhard tot circa min 20 °C zonder regenbescherming
- 'African Queen': met regenbescherming, winterhard tot ongeveer min 21 °C
- 'Golden Nugget': winterhard tot circa min 20 °C zonder regenbescherming
Delosperma "Vuurspinners"
Vetblad / Muurpeper (Sedum)
De muurpeper, die in veel tuinen erg populair is, wordt ook wel "muurpeper" genoemd. Er zijn ongeveer 300 verschillende soorten, waarvan de meeste groenblijvend zijn. Sommige soorten verliezen hun bladeren voor de winter en ontkiemen weer in het voorjaar. Kenmerkend voor dit succulentengeslacht is niet alleen de grote verscheidenheid aan vormen en kleuren, maar ook de weerstand tegen kou.
Een veelvoorkomende soort die ook bij ons inheems is, is de turfvormende Sedum acre. Deze geelbloeiende muurpeper is perfect aangepast aan de Midden-Europese winters en heeft geen winterbescherming nodig.
- 'Minor': vormt dichte kussens tot 2,5 centimeter hoog
- 'Aureum': sterke gele bloemenkussens
- 'Yellow Queen': dichte, heldergele bloemtrossen
Sedumalbum, de 'witte muurpeper', is ook wijdverbreid in Europa. Deze losse, gazonvormende soort met weelderige witte bloemen is ook absoluut winterhard.
- 'Bella d'Inferno': mooie lichtgele schiettips
- 'Coral Carpet': vormt bronsrood gekleurde tapijten met witte bloemen
- 'Goldfinger': vormt gelige, dichte kussens
- 'Hillbrandii': bruinrode kussens met bijzonder veel witte bloemen
- 'Beacon': vormt zeer dichte kussens, felgeel gekleurde scheutpunten
Huislook (Sempervivum)
De huislook is een inheemse dikbladige plant, omdat hij soms bizarre bladvormen en kleurrijke bloemen kan bedenken. Ijzige temperaturen storen de winterharde plant niet, maar het moet wel waterbestendig plaats. Momenteel zijn er ongeveer 7000 verschillende variëteiten van ongeveer 40 soorten bekend. De volgende soorten zijn bijzonder winterhard:
- Echte huislook (Sempervivum tectorum): bijzonder grote bladrozetten
- Berghuislook (Sempervivum montanum): vormt uitlopers tot tien centimeter lang, opvallende rode bloemen
- Dolomiet huislook (Sempervivum dolomiticum): extreem weinig veeleisende, mooie rode bloemen
- Grootbloemige huislook (Sempervivum grandiflorum): bijzonder grote, gele of witte bloemen, harige bladeren
- Cobweb houseleek (Sempervivum arachnoideum): interessante spinnenwebachtige haren in de zomer
Grootbloemige huislook, Sempervivum grandiflorum
Donarsbart / Kugelhauswurz (Jovibarba)
Jovibarba komt voor onder de extreem barre levensomstandigheden van de Alpen, maar komt ook veel voor in Centraal-Europese bergen, in de Hoge Tatra en in het Balkangebergte. Ze behoren tot de Sempervivum, maar verschillen sterk van hen. Opvallend zijn bijvoorbeeld de klokvormige bloemen, die meestal groenachtig of witgeel van kleur zijn. De volgende soorten zijn met hun variëteiten bijzonder geschikt voor de plaatselijke rotstuin of balkonbak:
Jovibarba heuffelii is inheems in Zuidoost-Europa en vormt platte rozetten tot 12 cm groot. De bloemscheuten kunnen tot 25 cm hoog worden. Deze soort is de enige Jovibarba die geen uitlopers vormt.
- 'Anabela': mooie, groen-bruin-rood gekleurde rozetten
- 'Big Green': groene rozetten met bruine bladpunten
- 'Bloodstone': bruinrood gekleurde rozetten
- 'Cheese Cake': felgele rozetten met bruine bladpunten
- 'Lemon Sky': geelgroene rozetten met rode bladpunten
- 'Mystique': bijzonder donker gekleurde rozetten
Deze hybriden zijn kruisingen van verschillende Jovibarba x-soorten. Ze vallen vaak op door hun bijzonder mooie rozetkleuring.
- 'Feuerrad': duidelijke kruising tussen Jovibarba hirta x Jovibarba heuffeli
- 'Foxhollow': zeer mooie kleur met rode bladeren en groen centrum
- 'Ivonne': rode bladpunten, groene bladeren en groen centrum
Hardy opuntia's
Ook bekend als cactusvijgencactussen, zijn opuntia's inheems in Noord- en Zuid-Amerika, met meer dan de helft van de ongeveer 190 verschillende soorten die inheems zijn in Mexico. Veel winterharde Opuntia's groeien struikachtig of vormen een stam, sommige vormen bodembedekkende matten. Vooral soorten uit gematigde klimaatzones overleven de koude Midden-Europese winters. Deze omvatten bijvoorbeeld die afkomstig uit het zuiden van Canada Opuntia fragilis en zijn hybriden, evenals de extreem winterharde uit Mexico Opuntia howeyi. Ook deze soorten Opuntia polyacantha en Opuntia macrocentra zijn winterhard tot ongeveer min 25 °C, maar hebben zeker bescherming tegen regen nodig.
Opuntia howeyi