Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Aardbeien zijn een must voor elke fruitliefhebber en de rode vruchten kunnen heerlijk in de eigen tuin gekweekt worden. Er moeten echter enkele zorgmaatregelen in acht worden genomen, anders hebben ongedierte het gemakkelijk. Er zijn een handvol aardbeienplagen die vooral dol zijn op het besmetten van de vrucht. De meest voorkomende plagen en ziekten worden hieronder weergegeven.
Plagen en ziekten
De meest voorkomende aardbeienplagen en ziekten op een rij:
- aardbei echte meeldauw
- Aardbeienbloesemplukker
- leer rot
- Verticillium verwelkingsziekte
- Gnomonia vruchtrot
- Witte en rode vlekziekte
aardbei echte meeldauw
Echte meeldauw van aardbeien kan zowel op bloemen en bladeren als op de vrucht zelf voorkomen. Aardbeien lopen vooral risico als ze zwaar worden gewied en al enkele jaren in bed liggen.
Echte meeldauw is te herkennen aan het feit dat zich aan de onderzijde van het blad een wit laagje vormt. De bladeren worden paars en de top krult op. Het walsproces vindt meestal plaats na de oogst. Als de vruchten zijn aangetast, worden eerst de zaden en later de hele vruchten bedekt door de witte laag. Ze rijpen niet en zien eruit alsof ze zijn bestrooid met poedersuiker.
symptomen
De symptomen van echte meeldauw van aardbeien op een rijtje:
- witachtige laag aan de onderzijde van het blad
- kersachtige bestuiving op zaden en aardbeien
- gekrulde bladpunten
Bestrijd echte meeldauw van aardbeien
Om aantasting van de aardbeien te voorkomen, mag u in het voorjaar geen stikstof geven. Ook is het belangrijk dat de afstand van 30 cm tussen twee planten wordt aangehouden. Tijdens de bloei- en rijpingsperiode dient u het onkruid regelmatig te verwijderen. Nadat de oogst voorbij is, maait u de hele plant.
Om de aardbeien te behandelen kun je een fungicide gebruik zijn op zwavel gebaseerde producten het meest geschikt. Let er bij aankoop op dat het gewasbeschermingsmiddel is goedgekeurd voor de volkstuin.
Echte meeldauw op een plantenblad
Aardbeienbloesemplukker
De aardbeienbloesemsnijder is een Kever, wat leidt tot schade aan de aardbeien en uiteindelijk tot het afsterven van de bloemknoppen. Hierdoor is de oogst slechts in zeer beperkte mate mogelijk en treedt er opbrengstverlies op. Je herkent de plaag aan de afgebroken bloemknoppen. Ze breken af doordat het vrouwtjeskevertje de eitjes in de knoppen legt en aan de stengel knaagt.
De aardbeibloesemkever behoort tot de familie van de snuitkever. Het is een zwarte kever met een peervormige kop en een langwerpig lichaam. Over het algemeen is de plaag ongeveer 2 - 3,5 mm groot. De eieren zelf zijn 0,5 mm lang en glanzend wit.
Elk vrouwtje van deze aardbeienplagen beschadigt ongeveer 30 bloesems omdat ze evenveel eieren legt. Het leggen vindt plaats tussen april en juni, bij mooi weer kan het ook eerder of later plaatsvinden. Als de aardbeien in een kas staan, is eerder leggen ook denkbaar.
symptomen
De symptomen van het ongedierte op een rijtje:
- grote hoeveelheid geknikte bloeiwijzen
- Tekenen van knagen aan de stengel
- zichtbare, witachtige eitjes in de knoppen
Vecht tegen aardbeibloesemstingers
Als het een klein groepje aardbeien is, kun je voor de bloei met de hand op insecten controleren. Verzamel ze van de planten. door het klop test je zult het snelst succesvol zijn. Leg hiervoor een witte doek onder de plant en tik er tegenaan. Omdat het ongedierte snel daalt, kun je het op deze manier ontmaskeren.
Zodra de besmetting door symptomen wordt herkend, kunt u alleen voorkomen dat deze zich verspreidt. Verzamel alle knoppen die erop zijn gevallen, zodat ze zich niet verder verspreiden. Na de oogst kan een boerenwormkruid de plant helpen versterken.
leer rot
Deze ziekte komt niet zo vaak voor, maar komt nog steeds van tijd tot tijd voor. Tast onrijpe vruchten aan die bruinrode vlekken krijgen. Het fruit verandert, voelt aan als leer en de consistentie wordt rubberachtig.
Als rijpe vruchten worden aangetast, ontwikkelen ze paarse vlekken. Het vruchtvlees wordt zacht, de smaak van het fruit verandert in bitter. Soms worden ook de bladstelen aangetast, dan verwelken de bladeren en valt de plant uit elkaar.
symptomen
De symptomen van de ziekte in één oogopslag:
- bruinrode vlekken op onrijp fruit
- gomachtige consistentie
- rijp fruit wordt zacht en smaakt bitter
Behandeling van leerrot
Lederrot veroorzaakt door een schimmel is niet te behandelen. De sporen van de veroorzakende schimmel zitten in de grond en komen van daaruit op de vrucht. Omdat ze daar een aantal jaren kunnen overleven, moet je het aardbeienbed opgeven en een nieuw bed met aardbeien op een nieuwe plek maken.
Verticillium verwelkingsziekte
Plots verdort hij, de aardbeienplant. Eerst is het maar één exemplaar, daarna komt het uiterlijk in nesten voor. De reden hiervoor is de verwelkingsziekte Verticillium. Gevlekte bladstelen, ranken en bloeiwijzen zijn hiervan een eerste teken. De ziekte treedt meestal pas op na de rijpingsperiode, wanneer de ranken al volledig ontwikkeld zijn.
Bij warm en droog weer is het gevaar bijzonder groot. De planten worden meestal in bundels aangetast en verschillen qua uiterlijk enorm van de gezonde exemplaren.
symptomen
De symptomen van de ziekte in één oogopslag:
- Ontwikkeling van donkere vlekken op de stengels
- kleine, kortstelige bladeren vormen
- Plant lijkt dwergachtig en klein
Beheersing van verticilliumverwelking
Het is nauwelijks mogelijk om deze ziekte te behandelen, omdat de ziekteverwekkers talrijke waardplanten hebben. Deze omvatten tomaten, aardappelen, luzerne en veel sierplanten en struiken. Bij een diepe bodemvervanging is het soms mogelijk om de ziekteverwekker uit een bed te krijgen. Alle planten moeten volledig worden verwijderd.
De verwijderde grond en de planten zijn zeer besmettelijk en moeten apart worden afgevoerd of, indien mogelijk, verbrand. Zelfs met deze maatregel kan de ziekte niet altijd worden uitgeroeid.
Verticillium in taksnede
Gnomonia vruchtrot
Gnomonia vruchtrot wordt gekenmerkt door de bruine verkleuring van de vruchtstelen en kelkblaadjes na de bloeiperiode. De vrucht ontwikkelt zich slecht, groene vruchten worden bruin maar niet zacht. Als de vruchten rijp zijn, rotten ze extreem snel.
Bij deze vorm van vruchtrot blijft de vrucht hard, wordt niet zacht en krijgt geleidelijk donkere vlekken. Door deze ziekte lijken de bladeren aanvankelijk verwelkt, maar daarna sterven ze volledig af en ziet de plant er kaal uit.
symptomen
De symptomen van de ziekte in één oogopslag:
- bruine verkleuring van de vruchtstelen en kelkblaadjes
- nietige vruchten die van groen naar bruin worden
- geen verzachting van het fruit
Behandel Gnomonia fruitrot
De oorzaak van deze vruchtrot is een schimmel die kan overwinteren op de bladstelen en vruchtmummies van aardbeien. Lang voordat de bloei begint, is de plant besmet met de ziekteverwekker. De schimmel wordt verspreid door neerslag. Behandeling met niet-chemische middelen heeft nauwelijks zin, aangezien de schimmel zeer robuust en resistent is.
Als preventieve maatregel dient u in het voorjaar oude bladeren te verwijderen en niet met stikstof te behandelen. Zorg voor voldoende plantafstand zodat het blad goed kan drogen. Het is belangrijk dat u altijd onkruid verwijdert. Als fruit besmet is, moeten ze onmiddellijk worden weggegooid.
Witte en rode vlekziekte
De witte en rode vlekziekte tast het gebladerte aan en veroorzaakt een algehele verzwakking van de plant. Witte vlekziekte treedt op nadat de vrucht is gerijpt, witte vlekken ontwikkelen zich op de bladeren en gaan over in een bruine rand. Gebladerte droogt en sterft, waardoor de plant verzwakt.
De rode vlekziekte manifesteert zich op een vergelijkbare manier, het vormt bruine vlekken, maar zonder de typische witte kern. Als de plant zwaar wordt aangetast, wordt het hele blad roodbruin.
Rode en witte vlekziekte op aardbeien
symptomen
De symptomen van de ziekte in één oogopslag:
- bruine vlekken op de bladeren
- witte vlekken in vitiligo
- zwak uiterlijk van de plant
behandeling van de ziekte
Als preventieve maatregel is het nuttig om stro onder de plant te werken. Zware bemesting met stikstof is schadelijk, de plant wordt vatbaarder voor de schimmel. Als de besmetting ernstig is, moet u het gebladerte volledig verwijderen. Nieuwe scheuten zijn dan meestal vrij van aantasting.
Belangrijk: Verbrand het gesneden plantmateriaal of voer het af met het huisvuil. Het mag niet op de compost worden gedaan, omdat de sporen zich kunnen verspreiden.